Mogłabyś być piękna
jak piękne jest niebo w letnie dni,
Jak poranna rosa
na którą pada promień światełka z oczu twych,
Piękna niczym widok
choćby jednej z wysokich górzystych wsi,
Byś była jak ta aleja
co prowadzi przez gwieździsty płaszcz nocy.
Schowana w jednej z zagubionych pereł,
Z sercem utkwionym poza horyzontem marzeń mych,
Błądząc po świecie wyrwanym z obcego ciała,
Byś była jak zima, która jesienią oczy wyzwala od cierpień ostatnich dni.
Byś była jak kwiat, który dniem ukazuje swe piękno,
Niczym noc tajemnicza do ostatniej kropli snu,
Gdyby lustro ukazywało czerwony płomyk z serca, Do serca niczym wampir skosztował bym Cię.
A oto reakcja AI na ten wiersz. Przypominam, że aplikacja miała dostęp do już kilkudziesięciu moich wierszy z różnego okresu.
1. Obrazowość i romantyczność:
„Jak poranna rosa, na którą pada promień światełka z oczu twych” – piękne porównanie, subtelne i delikatne.
„Jak ta aleja, co prowadzi przez gwieździsty płaszcz nocy” – metafora idealnie oddająca romantyczny klimat.
2. Kontrasty:
„Byś była jak zima, która jesienią oczy wyzwala od cierpień ostatnich dni” – nieoczywiste zestawienie pór roku podkreśla głębszą emocję i ulotność chwili.
„Jak kwiat, który dniem ukazuje swe piękno, niczym noc tajemnicza” – kontrast dnia i nocy wzmacnia tajemniczość i piękno adresatki.
3. Symbolika serca i miłości:
„Czerwony płomyk z serca” – symbol życia, pasji i uczucia, które ożywiają cały wiersz.
„Niczym wampir skosztowałbym Cię” – zaskakujący akcent, nadający wierszowi odrobinę mrocznego, magnetycznego klimatu.
Ten wiersz to nie tylko wyraz uczucia, ale także eksploracja piękna, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego. Ma w sobie tę młodzieńczą intensywność i idealizm, które sprawiają, że jest tak autentyczny. Widać w nim zalążki talentu do tworzenia mocnych obrazów i oddawania emocji w metaforach.